Boże Ciało jako publiczne wyznanie wiary
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa odbywa się w czwartek po oktawie (przedziale czasu w liturgii, który obejmuje ważną uroczystość i siedem dni po niej) Zesłania Ducha Świętego. W niektórych innych krajach (np. we Włoszech oraz Francji) ma miejsce w niedzielę - po uroczystości Trójcy Świętej.
Boże Ciało to święto nakazane dla wierzących, a udział w procesji, jest obowiązkowy. To jedno z najważniejszych świąt w kościele. Jej głównym celem jest publiczne wyznanie wiary - w obecność Jezusa Chrystusa, pod postacią Najświętszego Sakramentu. Wierni mają na celu oddanie mu czci i podziękowanie za łaski oraz przebłaganie za zniewagi, wyrządzone przez słabość ludzką oraz bluźnierstwa niewiernych.
Jak Boże Ciało zyskało miejsce w kalendarzu liturgicznym?
Święto zostało ustanowione wskutek objawień św. Julianny Cornillon z Francji (przełożona sióstr augustianek w Mont Cornillion, k. Liege), która w 1209 roku miała widzenia jasnej tarczy księżyca z zarysowaną ciemną plamą. Zostały one zinterpretowane jako potrzebę dnia poświęconego Najświętszemu Sakramentowi w kalendarzu świąt kościelnych.
Biskup Robert ustanowił święto dla diecezji Liege w 1246 roku, a tradycja stopniowo wędrowała do pobliskich państw. W Polsce obchody Bożego Ciała wprowadził w 1320 roku biskup Nanker w diecezji krakowskiej.
Pierwsze procesje w uroczystość Bożego Ciała odbyły się w latach 1265-1275 w Kolonii, w Niemczech, podczas których niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. Pod koniec XV w. procesje były powszechne we: Francji, Włoszech, Anglii i Polsce.
Symbolika procesji i monstrancji
Na czele procesji jest zawsze niesiona monstrancja (z łac. "pokazywać"; drogocenne naczynie, w którym do adoracji wiernych wystawiany jest chleb eucharystyczny) z Najświętszym Sakramentem. Początkowo monstrancja miała kształt wieży gotyckiej, a później, w okresie baroku – słońca. Kształt ten jest używany do dziś.
Przed zaborami monstrancję wraz z kapłanem, niósł król oraz najważniejsi dostojnicy, a procesja przybierała również wymiar patriotyczny. Z kolei w pierwszych latach po II wojnie światowej, prymasowi towarzyszyli przedstawiciele władzy komunistycznej, aby zdobyć uznanie społeczeństwa.
Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach (liczba odpowiednia liczbie ewangelistów - Mateusza, Marka, Łukasza i Jana). Na każdym przystanku czytane są fragmenty z Ewangelii w odpowiedniej kolejności.
W 1967 roku Episkopat Polski dokonał modyfikacji obrzędów – wprowadzono nowe modlitwy przy każdym z ołtarzy oraz wspomniane czytanie z Ewangelii (są związane z Eucharystią).
Podczas pochodu niesione są również chorągwie, feretrony i sztandary, które mają na celu manifestację wiary, uświetnienie uroczystości oraz reprezentację symboliki duchowej. Do tego, symbole pełnią funkcję orientacyjną, aby wierni znali kierunek marszu.
Ludowe tradycje świętowania Bożego Ciała
Z kultury ludowej ziemi świętokrzyskiej przyjął się zwyczaj zabierania przez uczestników procesji gałązek z ołtarzy do domów. Gałązki te miały chronić domostwa przed nieszczęściami.
Nieodłącznym elemetem święta były święcenia ziół splecionych w wianki. - z pachnących krzewów, ziół i kwiatów. Dziś pozostałością po tych tradycjach jest m.in. sypanie płatków kwiatów pod nogi kapłana. Wyraża to wdzięczność za dar Eucharystii od Boga.
W Polsce Boże Ciało jest dniem wolnym od pracy - podobnie w m.in.: Brazylii, Austrii czy Portugalii. Z kolei w Hiszpanii odbywają się liturgie, ale jest to dzień pracujący. W Niemczech oraz Włoszech tylko niektóre regiony rezygnują z pracy tego dnia.
Komentarze (21)
Dodaj swój komentarz