Prokurator Prokuratury Okręgowej w Olsztynie 8 lutego 2021 r. skierował do Sądu Rejonowego w Olsztynie akt oskarżenia przeciwko Piotrowi K. R., Piotrowi F., Pawłowi K. R. i Mariuszowi W. oskarżonym o dokonanie kradzieży z włamaniem do kantoru w centrum Olsztyna.
Sprawa dotyczyła zdarzenia, do którego doszło 21 września 2019 r. na ul. Dąbrowszczaków w Olsztynie. Według ustaleń prokuratora oskarżeni mężczyźni szczegółowo zaplanowali, a następnie, przy użyciu podrobionego kompletu kluczy oraz dezaktywacji kodów do alarmu i sejfu, dokonali włamania do pomieszczeń jednego z olsztyńskich kantorów. Ze znajdującego się w kantorze sejfu oskarżeni mieli ukraść 2,2 mln zł oraz po kilkadziesiąt tysięcy euro, funtów brytyjskich i koron norweskich.
Ci sami mężczyźni zostali oskarżeni również o próbę włamania do drugiego, znajdującego się w tym kantorze sejfu, w którym znajdowała się gotówka o znacznej wartości, ale nie zdołali go otworzyć.
Proces w tej sprawie rozpoczął się 24 marca 2021 r. przed Sądem Rejonowym w Olsztynie. W pierwszym dniu procesu Piotr K. R. oraz Piotr F. przyznali się do dokonania włamania do kantoru, kwestionując jednak wysokość skradzionej kwoty pieniędzy. Natomiast Mariusz W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.
Wyrok w tej sprawie został ogłoszony 7 października 2021 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie uznał wszystkich oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanego im czynu, modyfikując jedynie wartość kwoty, której zaboru usiłowali oni dokonać. W związku z powyższym sąd wymierzył Piotrowi K. R. oraz Piotrowi F. karę po 6 lat pozbawienia wolności, Mariuszowi W. karę 4 lat pozbawienia wolności, natomiast Pawłowi K. R. (przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary) karę 11 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd orzekł również wobec wszystkich oskarżonych obowiązek solidarnego naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych kwoty 1 810 000 zł (w wyniku przeszukań udało się odzyskać skradzione 390 tys. zł oraz gotówkę w walucie obcej).
Sąd rejonowy uzasadniając takie rozstrzygnięcie wskazał, że sami oskarżeni za wyjątkiem Mariusza W. zasadniczo przyznawali się do zarzutu, kwestionując jedynie wysokość szkody, która była istotną kwestią do ustalenia w postępowaniu sądowym. Sąd w tym zakresie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonym. W ocenie sądu, oskarżeni pomniejszali wartość skradzionych pieniędzy, aby realizować własną linię obrony, która zmierzała do tego, aby obniżyć stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez nich czynu. Sąd oparł się w tym zakresie na zeznaniach pokrzywdzonego, które były szczere, logiczne i przekonujące.
W odniesieniu do wyjaśnień Mariusza W. w części, w której nie przyznawał się on do winy, twierdząc, że nie miał świadomości uczestnictwa we włamaniu do kantoru, sąd rejonowy uznał je za zupełnie niewiarygodne. Sąd podkreślił, że Mariusz W. brał aktywny udział w tym przestępstwie, m. in. odwoził sprawców z miejsca przestępstwa i brał udział w ukryciu pieniędzy.
Sąd pierwszej instancji, odnosząc się do wymiaru orzeczonych kar, zwrócił uwagę, że czyn zarzucany oskarżonym charakteryzował się bardzo wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Samo przestępstwo było misternie, przez długi okres planowane, gdzie część sprawców wykorzystała do tego swoje wcześniejsze doświadczenia w pracy w policji. Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, z podziałem na role. Sąd wskazał przy tym, że niższa kara dla Mariusza W. wynika z tego, że jego udział we włamaniu do kantoru był mniejszy niż pozostałych oskarżonych. Nie był on ani pomysłodawcą tego czynu, ani nie brał udziału w jego planowaniu, bo tym zajmowali się głównie Piotr K. R. i Piotr F. Natomiast w przypadku Pawła K. R. sąd wyjaśnił, że zastosował wobec niego instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary z uwagi na to, że był on pierwszą osobą, która przyznała się do zarzutu i jego wyjaśnienia pozwoliły na ustalenie nowych, istotnych okoliczności dotyczących tej sprawy.
Powyższy wyrok został zaskarżony przez obrońców wszystkich oskarżonych. Apelacje na niekorzyść oskarżonych złożyli także prokurator i pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych.
Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym 2 czerwca 2022 r. zmienił nieznacznie rozstrzygnięcie wydane przez sąd pierwszej instancji, uzupełniając opis jednego z zarzutów jedynie o dodatkowe pieniądze w walutach obcych i wartość łącznej kwoty, której zaboru usiłowali dokonać oskarżeni, a których nie ujął w swoim wyroku sąd pierwszej instancji - tym samym przychylił się do apelacji prokuratora i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych. W pozostałym zakresie wyrok został utrzymany w mocy.
- Sąd okręgowy podając ustne motywy wyroku wskazał, że zarzuty podniesione w apelacjach obrońców wszystkich oskarżonych były bezzasadne. Sąd nie dopatrzył się rażącej niesprawiedliwości w karach wymierzonych przez sąd pierwszej instancji oskarżonym, uznając je za sprawiedliwe, w szczególności w kontekście szkody wyrządzonej przez oskarżonych, odbioru społecznego popełnionego przez nich czynu oraz tego, jak ten czyn zaplanowali – informuje sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski, rzecznik prasowy Sądu Okręgowego w Olsztynie.
Wyrok w tej sprawie jest prawomocny.
Komentarze (8)
Dodaj swój komentarz