Dzisiejszy poranek był dla większości z nas szczególnie trudny, wciąż bowiem odczuwamy skutki zmiany czasu i skróconej, ostatniej doby. Czasu na sen było mniej, a przeraźliwy dźwięk budzika wydawał się złym snem. Ciężko jest się nam przestawić na wcześniejsze wstawanie, bo i z wcześniejszym położeniem się do łózka jest problem. Wskazówki zegarka pokazują 22.00, a nasz organizm czuje dopiero 21.00. Ospałość, wynik przestawienia się na nowy czas możemy odczuwać nawet przez cały tydzień.

Organizm ludzki przyzwyczaja się do naszego dobowego trybu życia. Jeśli chodzimy spać i wstajemy o stałych porach, nasz organizm reaguje na wszelkie zmiany, nawet te niewielkie. Ludzie, którzy pracują na zmiany,  raz pracują od 6-14, raz od 14-22 oraz od 22-6,  w większości skarżą się na problemy ze snem nocą i senność za dnia. Takim osobom jest jednak dużo łatwiej przyzwyczaić się do niewielkich, 60 minutowych zmian przy przechodzeniu z czasu zimowego na letni i na odwrót.

Odczuwalność przez nas zmiany czasu zależy od zdolności adaptacyjnych naszego organizmu, które są indywidualne. Nasze rytmy okołodobowe reagują na wszelkie zmiany: światło, aktywność fizyczną i psychiczną. Inaczej tolerują zmianę czasu tak zwane  „sowy”, czyli osoby aktywniejsze wieczorem, miewające problemy z wczesnym wstawaniem, a inaczej „skowronki” - najbardziej aktywne w pierwszej połowie dnia. „Skowronki” są w gorszej sytuacji przy przejściu na czas zimowy, bo skraca im się okres porannej aktywności. Zmianę czasu znoszą też gorzej osoby zmagające się z bezsennością, która obecnie stanowi problem cywilizacyjny.

I sowom i skowronkom pozostaje przestawić organizm na wersję wiosenną i oczekiwać jej prawdziwych oznak:)