Trudno uwierzyć, że to noc - komentowali ci, którzy do kościoła św. Józefa na Zatorzu wybrali się na chwilę przed północą. W wigilijną noc przed kościołem stały tłumy. O znalezieniu miejsca w środku po godz. 23 można było zapomnieć. Hulaj dusza - Co roku przychodzimy na pasterkę całą rodziną. Mnie nauczyli tego rodzice - mówi pan Andrzej z ul. Sybiraków. - A teraz chodzę z żoną i dorosłymi synami. Trzeba się pomodlić w taką noc. Jedni przyznają, że przychodzą na pasterkę z przyzwyczajenia, inni, żeby się przejść po sytej wigilijnej wieczerzy, a jeszcze inni, żeby pośpiewać kolędy. - W domu nie mogę sobie pośpiewać, bo córka na mnie krzywo patrzy, jak coś zafałszuję, a w kościele hulaj dusza - szczerze przyznaje pani Helena z ul. Limanowskiego. - Najbardziej lubię "Wśród nocnej ciszy". - I trzeba jeszcze obejrzeć żłóbek - dodaje stający obok mężczyzna. Nie przeszkadzać! Chętnych do śpiewania kolęd nie brakowało. Chórzyści z parafii św. Józefa stawili się niemal w komplecie. - Za późno się wybrałem - komentuje pan Piotr. - Ale że nie ma zimy i tu spokojnie można przestać te półtorej godziny. Pełno było też na ulicach wokół kościoła. Tylko tam zamiast kolęd były opowieści o wigilijnej kolacji, prezentach. W kilkuosobowych gromadkach stały nastolatki z Zatorza. Pasterka jest często wymówką, żeby rodzice pozwolili wyjść z domu o tak późnej porze. Od czasu do czasu wybuchały głośne salwy śmiechu. Gdzieniegdzie z rąk do rąk podawano sobie butelkę. - Albo się przychodzi do kościoła, albo na spotkanie towarzyskie - mężczyzna zwraca uwagę młodym dziewczynom. - Jak się chce śmiać, można stanąć dalej, a nie przeszkadzać tym, którzy przyszli modlić się i śpiewać. Anna Szapiel